Günlerdir habelerdeki acıdan başka birşey yok sanki hayatımda...
İlk önce alınan 24 şehit haberi... Sonra 26 daha sonra 80 diye duyurulan... Şehit haberlerinin nerde olduğu öğrenildiğinde içinize saplanılan acı... Merak ... Acaba "o" iyimidir diye içinizi yakan suçlulukla dolu bir istek !!! Saatlerce haber alamamak ve yaşadığını öğrenince Allah'ım şükürler olsun " demek ve kalbinizi daha da sıkan bir vicdan...
öyle bir vicdan ki sizin canınızdan birinin yaşadığına ve başka birinin öldüğüne şükrediyorsunuz... Nasıl büyük bir yıkım bu... Başka bir gencecik fidan hayalleri olan daha hayatın başında sevdası içinde 24 çocuk asker!!! Bu terör denilen katliam bizi nelere şükreder hale getirdi böyle...
Sonra çıkan asparagas haberler... içimizde olan acaba mı sesleri...
- Şehit sayısı saklanıyor
- Şehit sayısı 50 üstünde olsa hükümet düşermiş o yüzden açıklanmıyor
- Bu saldırıyı biliyormış müdahele olmamış
Bu kadar can yanınca insan mantıklı düşünemiyor en başta... Ben dürüst konuşmam gerekirse Van depremine kadar hep aynı acıyı içimde hissettim... O kadar genç yaşta ne için ölünüyor dedim.. vatan için mi? hayır asla ve asla... Vatan için değil siyaset ve dış politika yüzünden ... isyan ettim... Asparagas tüm haberlere inandım...
Sonra durdum ve düşünmeye başladım... Şehit sayısı açıklanmıyorsa bu şehit aileleri yıkıyor olmalıydı ortalığı....Anayasada böyle bir madde olmadığı gibi 1 şehitle 50 şehit arasındaki tek fark daha fazla annenin daha fazla sevdalının daha fazla babanın kardeşin canının yanmasıdır. 49 olduğunda düşmeyen bir hükümet 50 olduğunda mı düşecektir!!! Ve bu saldırı bilinseydi ölüme uykuda yakalanan o minik mehmetçikler uykusuz ve dimdik ayakta ölmeyi tercih ederlerdi...Dimdik... Ama bu pusuydu!!! Adilikti... Korkaklıktı...
"Kürtlerin yaşam hakkı" için diye başalayan ve türkü kürdü çerkezi lazı ermenisi rumu olan askeri ve sivil kişilerin "yaşamak hakkını" elinden alan bu siyasi oyun artık bitsin!!!
Bu ülkede yaşayan herkes birbirine dosttur arkadaştır yoldaştır ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder