Uzun zaman
oldu kendimi unutalı…
Senin beni
kırmana üzülmeye o kadar alışmışım ki mutsuzluğu kader sanmışım
Ufak tefek
sevgi kırıntılarını ise mutluluk..
Ben beni
unutmuşum
neleri
sevdiğimi hangi filmleri izlediğimi neler yapmaktan hoşlandığımı kendimle
yalnız kalmayı unutmuşum
Seninle o
kadar meşgul etmişim ki hayatımı yalnızlığı sensizlik sanmışım
Oysa ve keşkeler yer
etmiş hayatıma…
Geçmişi özler olmuşum bugünü yaşamayı
unutarak…
Yalnız
kaldığım anlarda kitaplarla çıktığım yolculuklar yok olmuş
bir film
izleyip sonra hayaller kurmayı unutmuşum
sadece
merak ettiğim için tadını beğenmesem bile bir yemek yapmayı o yemeği gülerek tatmayı unutmuşum..
Bir nedeni
olmadan mutlu olmayı hiç bilmediğim bir kafeye oturup insanları
izlemeyi çocuklara gülümsemeyi unutmuşum…
Sürekli
sorular sormuşum bu unutkanlık içinde…
neden
benden uzak ?
beni
sevmiyor mu?
Neden konuşamıyoruz
artık ?
Neyi yanlış yapıyorum?
Nerde hata
yapıyorum?
Tüm bu
sorularla boğuşurken yorulmuşum…
Bugün yeni
bir gün…
Unuttuğum ben isyan
etti bana…
Sen değerlisin dedi…
Bırak değer vermiyorsa
sevmiyorsa istemiyorsa
sadece
bırak …
Sen bugün
kendini hatırla
ilk önce
kendini mutlu et…
ve yola
devam et …
picole
21.11.2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder