İÇİMDEN TAŞAN KELİMELER

İçimden taşan kelimelerim var benim... Herkesin hayatında olduğu gibi...

İlk kez ne zaman susmayı tercih ettim bilmiyorum.. neden sustum..Neden söylemedim içimden geçenleri... Korktum mu? Çekindim mi ? Nedeni neydi ?

Düşünüyorum şimdi yıllar önceydi... Çok yakınımdaydı... Gözlerine baktığımda içim titrerdi... Nasıl dinlerdim saatlerce.. Hiç susmasın isterdim... Ben öylece susar onun sesinin nağmelerine içimden eşlik ederdim... İçim çığlık çığlığa haykırırdı... Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atardı... Ama söyleyemedim... Oysa belki bir kez "SENİ SEVİYORUM" desem, sesini ömür boyu dinleyecektim... Diyemedim... Belki reddedilme korkusu.. Belki arkadaşlığımız bozulmasın bahanesi... Neden korkmuş neden çekinmiş olursam olayım söyleyemedim işte... İçimden taştı taştı çoğaldı... öylecede kaldı... Sonra ayrı yollara savrulduk yine..Korkularıma yenilmeseydim aynı yollar da yanyana yürüyecektik belki... Belkilerdeyim....


Konuşmak bir sanattır bilirim... Doğru sözcükleri doğru yerde doğru zamanda seçerek kullanmak... Peki susmak...
Konuşmamak neler alır götürür hayatımızdan...
Sadece sevgimimi söyleyemedim... Bir gün işyerinde doğruluğundan emin olduğum halde yine susmayı yakıştırdım kendime... hatam yoktu... Müdür konuştu ben dinledim.. İçimde kopan fırtnaya sus dedim... isyanım büyüdü büyüdü... Duruldu... Neydi korkum...işsiz kalabilirdim... Başka iş mi yoktu... Ben çalıştıktan sonra işimi iyi yaptıktan sonra illa ki bulunurdu... "HATALARINIZI BAŞKALARINA YÜKLEMEYİN" diye başlayan içimde biriktirdiğim herşeyi söyleyip çantamı alıp çıksaydım keşke... Keşkelerdeyim...


Benim susmalarım hayatımı ne kadar etkiledi.. ne kadar değiştirdi bilinmez... Ama ya susmayı konuşmaya tercih eden çevremdeki insanlar... Konuşmak eğitimle kariyerle de ilgili değildi...
Bir gün üniversiteyi beraber okuduğum bir arkadaşıma rastlamıştım.. Nasıl sevinmiştik karşılaştığımıza... Onu dinledikçe, sorunlarımı gözümde bu kadar büyüttüğüm için kendime nasıl da kızmıştım... Okumuştu işte... kariyer sahibiydi.. Çoğu erkeğin kazanmadığı para geçiyordu eline... Neden neden susuyordu eşinin ona yaptığı eziyete... neden dedim... Susma dedim... Sen sosyal bir çevresi olan bir çok kadının elinde olmasını istediği imkanlara sahipsin dedim... "ÇOCUĞUM" dedi... Herşey onun içindi... Annelik karşısında saygıyla eğildim... kendi evladına kötülük yapmak istemez dedim .. Sustum... oysa hiçbir çocuk kavgada büyümek istemezdi...

Şimdi yazdıkça rahatladı sanki içim.... Ne çok biriktirdiğim kelime varmış içimde... BELKİ benim suskunluğum geçici de, herkes korkularının üstüne gidip konuşabilse KEŞKE.....